واژه ی دوستت دارم برای عظمت و شکوه قلب مهربانت چقدر بی رنگ است وقتی تو سرچشمه ی تمام خوبی ها هستی
در فصل تگرگ عاشقت میمانم / با ریزش برگ عاشقت میمانم هر چند تبر به ریشه ام میکوبی / تا لحظه مرگ عاشقت میمانم
آسمان جای عجیبیست نمیدانستیم / عاشقی کار غریبیست نمیدانستیم عمر مدیون نفس نیست نمیدانستیم / عشق کار همه کس نیست نمیدانستیم
شبی از سوز گفتم قلم را / بیا بنویس غم های دلم را قلم گفتا برو بیمار عاشق / ندارم طاقت این بار غم را . . .
زندگی با تو برایم بوی ریحان میدهد / بی تو اما بوی ریحان ، بوی زندان میدهد . . . قلب من جایگاه رفیقی است که شقایق ها حسرت آن را میخورند
تو یادت نیست که من برای لبخند تو از زندگیم گذشتم،ولی من خوب یادمه که تو برای یه قطره اشک اون از من گذشتی…
قلب توبه زیبایی همه گلهای دنیااست خوش به حال کسی که قلب توبراش می زنه. . . . می گویند: شاد بنویس. نوشته هایت درد دارند! و من یاد مردی می افتم که با کمانچه اش گوشه خیابان شاد میزد … اما با چشمهای خیس …
این وبلاگ مال آدم های خوشکل و باسلیقه است